Donceliña de Mercurio
Nome científico:
Coenagrion mercuriale (Charpentier, 1840)
NOME ESPAÑOL:
Caballito de Mercurio
Tipo:
Insectos
HÁBITATS:
Bosques
Brañas
Acuático doce
CORES:
Azul, negro.
NÚMERO DE PATAS:
6
NOMES NOUTROS IDIOMAS:
Inglés: southern damselfly
Francés: agrion de Mercure.
Alemán: Südlicher Blaupfeil.
Italiano: Agrion mercuriale.
DESCRICIÓN:
É unha especie de odonatos da familia Coenagrionidae, de tamaño pequeno a mediano (20 a 45 mm); co corpo máis ou menos fino e patas e abdome curto. Ten a cabeza alongada transversalmente e os ollos separados. Os adultos inmaduros xeralmente son máis pálidos, cor castaño claro con liñas ou manchas brancas. As ás son alongadas, ambos pares con forma e veas similares.
HÁBITAT:
Habita principalmente en áreas húmidas e encharcadas, como lagos, charcas, ríos e marismas. É común atopala en zonas de vexetación acuática abundante, onde pode descansar nas follas e capturar as súas presas.
DISTRIBUCIÓN:
Ten unha distribución ampla, anque fragmentada en Europa. É máis común nas rexións do sur e centro de Europa. A súa distribución está limitada principalmente a áreas con hábitats acuáticos axeitados para a súa supervivencia.
ALIMENTACIÓN:
Aliméntase de pequenos insectos, como moscas, mosquitos e outros artrópodos voadores. Caza as súas presas en voos rápidos, con axilidade e precisión.
COSTUMES
Esta especie é diúrna e activa durante os meses de verán. É unha excelente voadora e pode moverse con gran rapidez, con manobras áxiles no aire. Os machos son territoriais e defenden o seu espazo contra outros machos intrusos, á vez que patrullan a súa área en busca de femias.
REPRODUCIÓN:
O ciclo de reprodución comeza coa cópula, na que o macho transfire os seus espermatóforos á femia. A posta de ovos realízase xeralmente en vexetación acuática, como talos de plantas ou follas flotantes. As larvas desenvólvense na auga, onde se alimentan de pequenos invertebrados acuáticos. Tras varias mudas e períodos de crecemento, as larvas emerxen da auga e sofren unha metamorfose para converterse en adultos.
RISCOS:
Enfronta diferentes riscos, como a destrución do seu hábitat natural debido á urbanización e á contaminación dos cursos de auga. Ademais, os cambios climáticos e a alteración dos ecosistemas acuáticos tamén supoñen unha ameaza para esta especie.
ESTATUS:
Está catalogada como unha especie en perigo de extinción debido á diminución da súa poboación e á perda do seu hábitat. É importante implementar medidas de conservación para protexer esta especie e garantir a súa supervivencia.
REFERENCIADA NOS SEGUINTES LUGARES:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓN
REFERENCIADA NAS SEGUINTES RUTAS:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓN
XEOPOSICIONAMENTO DA GALERÍA: