Son da Vella usa cookies.
Para o correcto funcionamento da páxina, Son da Vella utiliza cookies. Pode ver as condicións de uso da páxina facendo click aquí: CONDICIÓNS DE USO (Aviso legal)
Se continúa navegando enténdese que as acepta. Pode facer desaparecer esta mensaxe confirmando no seguinte botón:
Tipo:
Insectos
HÁBITATS:
Bosques Montes Pastos Brañas Infértiles Dunas
CORES: Negro, marrón, laranxa.
NÚMERO DE PATAS: 6
NOMES NOUTROS IDIOMAS: Inglés: Speckled Wood. Francés: Tircis. Alemán: Waldbrettspiel.
A apincharada é unha bolboreta da familia Nymphalidae que se atopa nas zonas boscosas da ecozona paleártica. Presenta varias subespecies, entre elas Pararge aegeria aegeria, Pararge aegeria tircis, Pararge aegeria oblita e Pararge aegeria insula. A cor das ás varía dende o marrón ata o laranxa, con manchas en tons amarelo pálido, branco, crema ou laranxa. Os machos posúen escamas que liberan feromonas e as femias teñen marcas máis destacadas. A súa envergadura media é de 5,1 cm.
Habita principalmente en claros de bosques, estepas e zonas herbáceas, pero tamén se pode atopar en áreas urbanas, como parques e xardíns. Prefire zonas húmidas e con abundante vexetación.
Distribúese por Europa, Asia Menor, Rusia, e Asia Central, con subespecies que ocupan diferentes rexións. Por exemplo, Pararge aegeria tircis atópase no centro e norte de Europa, mentres que Pararge aegeria aegeria se atopa no suroeste de Europa e no norte de África.
As larvas aliméntanse de plantas herbáceas, como especies do xénero Brachypodium e Elytrigia repens, mentres que os adultos se nutren de néctar.
Os machos amosan comportamentos de defensa territorial e patrulla, que varían segundo as condicións ecolóxicas. Ademais, pasan a noite nas partes altas das árbores e comezan a súa actividade cando o sol chega ao chan do bosque.
A femia é monandra, aparéase cun só macho ao longo da súa vida, e deposita os ovos en plantas herbáceas. As larvas son verdes con cola bifurcada. A especie é capaz de sobrevivir ao inverno en estado de larva ou crisálide, permitindo varios voos de adultos ao ano.
A supervivencia pode verse afectada por densidades larvais altas, o que provoca un desenvolvemento máis lento e unha redución no tamaño dos adultos. As femias son máis susceptibles ás consecuencias dunha alta densidade larval, afectando á súa fecundidade.
As interaccións territoriais entre machos varían segundo as condicións ambientais e a dispoñibilidade de claros solleiros, sendo estas disputas máis intensas ao comezo da tempada de reprodución.