DESCRICIÓN:
Especie que podemos localizar sobre todo cara o norte de Galicia, máis raro nas provincias de Pontevedra e Ourense, medra en bordos de cursos de auga ou lugares moi húmidos nos bosques.
Pode diferenciarse doutras especies de Valeriana por ser dioica, ter macho e femia en diferentes pés. As follas basais son enteiras e as do talo pinnadas.
Valeriana: do latino Valeriano medieval, atestiguado desde o século X, na orixe do nome vulgar en moitas linguas europeas, incluíndo o italiano, dunha etimoloxía disputada. A hipótese máis acreditada remóntase á provincia diocleciana Pannonia Valeria, no oeste de Hungría, onde a planta sería abundante; outros relaciónano co verbo estar en boa saúde, polas súas virtudes oficiais (máis probablemente un caso de paretimoloxía a posteriori); outros a diferentes personaxes chamados Valerio ou Valerianus; hai quen pensa tamén que deriva de ted. baldrián (e non ao revés), que podería estar relacionado ben co deus da luz Baldur ou co heroe Wieland, aludindo ás propiedades máxicas da planta como gardián de demos.
Dioica: do grego δις dis (dúas veces) e de οἶκία oikía (habitación): porque as flores masculinas e femininas están en plantas diferentes.
REFERENCIADA NOS SEGUINTES LUGARES:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓN
REFERENCIADA NAS SEGUINTES RUTAS:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓN
XEOPOSICIONAMENTO DA GALERÍA: