Son da Vella usa cookies.
Para o correcto funcionamento da páxina, Son da Vella utiliza cookies. Pode ver as condicións de uso da páxina facendo click aquí: CONDICIÓNS DE USO (Aviso legal)
Se continúa navegando enténdese que as acepta. Pode facer desaparecer esta mensaxe confirmando no seguinte botón:
Acceder - Rexistrarse
Mosca abella
Nome científico:
Eristalis tenax (Linneo, 1758)
NOME ESPAÑOL:
Mosca zángano
Tipo:
Insectos
HÁBITATS:
Pastos Brañas Infértiles
CORES: Negro, laranxa.
NÚMERO DE PATAS: 6
NOMES NOUTROS IDIOMAS: Inglés: drone fly. Francés: Mouche bourdon.
DESCRICIÓN:
A Eristalis tenax é unha especie de mosca braquícero da familia Syrphidae. Ten un tamaño e aparencia semellantes á dunha abella melífera e por iso se lle chama comunmente mosca abella. Este mimetismo pode proporcionarlles unha certa protección contra predadores que teñen medo das picaduras das abellas, inda que E. tenax é totalmente inofensiva xa que carece de aguillón.
HÁBITAT:
Adáptase ao medio urbano e é común en parques de cidades. As larvas desenvólvense en augas sucias de sumidoiros, fosas sépticas, etc., e son resistentes á contaminación.
DISTRIBUCIÓN:
A especie é nativa de Europa e tamén se pode atopar en Norteamérica, onde foi introducida e está ben establecida.
ALIMENTACIÓN:
A mosca abella aliméntase do néctar de diversas flores.
COSTUMES
As moscas adultas visitan flores e son boas polinizadoras. As femias aliméntanse de pole para a produción de ovos, mentres que os machos adoitan ser territoriais.
REPRODUCIÓN:
O ciclo vital da Eristalis tenax comprende catro etapas: ovo, larva, crisálide e adulto. Os ovos son depositados en grupos preto da auga, preferentemente en augas contaminadas ou con materia orgánica en descomposición. A larva ten un aspecto característico, semellante a unha cola de rata, e vive en sumidoiros, desaugadoiros ou augas negras, alimentándose de bacterias. A crisálide forma unha estrutura chamada "pupario", onde se desenvolve antes de emerxer como adulto.
RISCOS:
Xeralmente, estas moscas son consideradas inofensivas e incluso beneficiosas pola súa labor polinizadora. Porén, hai casos documentados de miasis intestinal humana cando as larvas son tragadas accidentalmente coa auga contaminada onde viven.
OUTROS DETALLES:
As larvas de Eristalis teñen unha característica peculiar, un sifón longo que lles permite respirar en augas moi sucias e con pouco contido de osíxeno.
REFERENCIADA NOS SEGUINTES LUGARES:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓNREFERENCIADA NAS SEGUINTES RUTAS:
NON HAI NINGUNHA OBSERVACIÓNXEOPOSICIONAMENTO DA GALERÍA:
Síguenos e participa en promocións e rutas, recibe as nosas novas e un montón de cousas máis.