Esfinxe da vide

DESCRICIÓN:

Hippotion celerio é unha avelaíña pertencente á familia Sphingidae. Os machos alcanzan unha envergadura de 59 a 71 milímetros, mentres que as femias miden entre 69 e 76 milímetros. As ás anteriores presentan unha franxa lonxitudinal fina e escura que vai desde a punta ata a base, dividindo as ás en dúas zonas. As ás traseiras son de cor rosada con bandas negras que crean un patrón característico. As antenas son de cor branca grisácea e máis finas nas femias.

As eirugas alcanzan de 80 a 90 milímetros, poden ser de cor marrón ou verde e presentan manchas oculares distintivas nos seus segmentos abdominais.

HÁBITAT:

Prefire hábitats onde medran vides ou outras plantas que alimentan ás súas larvas.

DISTRIBUCIÓN:

A especie é orixinaria das rexións tropicais de África, Asia e Australia, pero en anos cálidos pode migrar ao norte, chegando a Europa, Irlanda, Gran Bretaña e Dinamarca. Está asentada nas Illas Canarias, Azores, Marrocos e partes da Península Arábiga.

ALIMENTACIÓN:

As larvas aliméntanse principalmente de vides (Vitis) e parra virxe (Parthenocissus). Tamén consomen outras plantas como Galium, Fuchsia, Epilobium, Beta, Verbascum, Arum entre outras. As eirugas prefiren as partes baixas das plantas, onde depositan os ovos.

COSTUMES:

Hippotion celerio é unha especie nocturna que descansa durante o día en pedras, paredes ou follas, onde o seu colorido a fai difícil de detectar. Pola noite, aliméntase do néctar de flores tubulares e aromáticas. O apareamento prodúcese unhas horas despois do anoitecer e dura entre unha e tres horas.

REPRODUCIÓN:

As femias poñen os ovos individualmente na parte superior e inferior das follas das plantas alimenticias. As larvas eclosionan despois de 5 a 10 días e aliméntanse inicialmente sobre todo da casca do ovo. O proceso de crisálide ten lugar nun casullo marrón que constrúen entre a follaxe ou xusto debaixo do chan.

RISCOS:

As eirugas de Hippotion celerio poden converterse en pragas nos viñedos, causando danos nas follas das vides. Ademais, son parasitadas por insectos como as moscas Drino atropivora e Drino vicina.

ESTATUS:

Non se considera que a especie estea en perigo de extinción. As súas poboacións poden variar en función das condicións climáticas e a dispoñibilidade de alimento. En Europa Central, a súa presenza é rara e limitada a anos cálidos.

OUTROS DETALLES:

En Borneo, as mariposas de Hippotion celerio son recolectadas e consumidas fritidas tras ser decapitadas e desprovistas das súas ás.

A coloración das súas ás pode variar significativamente segundo a rexión e a subespecie.